We hebben onlangs een voorschotje genomen op de vakantieperiode. We maakten een korte trip naar de Provence, snuifden de sfeer op en bezochten wat wijnproducenten. We deden dat samen met de voormalige Wijninstituut-oprichter André Sauerbier, die optrad als private Provence Tour Guide, dus wat wil je nog meer.
Paars
Waar denk je aan als je aan de Provence denkt? Paarse lavendelvelden. Krekels. Olijfbomen. Parfum. Leuke dorpjes. Gezellige marktjes met heerlijke streekproducten. Côte d’Azur. Strand. Saint-Tropez. Mondaine badplaatsen. Zon. Terrasjes. Lekker tafelen. Leven als god in Frankrijk. Dat soort werk, toch? Maar ook: wijn, en dan vooral bleekgekleurde rosé. Dat alles maakt de Provence voor veel Nederlanders tot de ultieme vakantiebestemming.
Provence is waarschijnlijk het oudste wijngebied van Frankrijk. Even een geheugensteuntje. Zo’n 80% van de wijnen is er rosé, 15% is rood en 5% is wit. De gebruikte rode druiven zijn grenache, cinsault, syrah, mourvèdre, carignan, cabernet sauvignon en de lokale tibouren. Voor wit vooral rolle (vermentino) en sémillon, aangevuld met ugni blanc, bourboulenc, clairette en chardonnay. Er zijn enkele generieke appellaties (Côtes de Provence, Coteaux d’Aix-en-Provence en Coteaux Varois) en een paar gemeente-AOP’s (Palette, Cassis, Bandol, Bellet, Les Baux de Provence en Pierrevert). Daarnaast zijn er veel generieke IGP-appellaties, zoals IGP Pays du Var (rond St-Tropez).
Licht
Let’s talk rosé! Rosé is een heel eigen wijntype; het is geen lichte rode wijn en zeker niet resultaat van het mengen van rode en witte druiven! Goede rosé maken is een delicaat proces. In de Provence hebben ze er een specialisme van gemaakt. De typische Provence-rosé is bleek van kleur en is licht qua alcoholpercentage (veelal 12 à 12,5% alcohol). Dat laatste is best fijn als het warm is en als je een flesje voor de lunch bestelt.
Directe persing
De meeste Provence-rosé wordt via directe persing (‘pressurage directe’) gemaakt, een delicaat proces. De druiven krijgen eerst enkele uren koude schilinweking voor extractie van aroma’s en kleur. De duur van de schilinweking bepaalt grotendeels de kleur(intensiteit). Daarna pers je het sap meteen en is de vinificatie gelijk aan die van witte wijn. Dit type rosé is bleek zalmachtig, is licht en aromatisch en heeft veel finesse; de typische Provence-rosé!Daarnaast wordt ook de saignée-methode (van ‘saignier’= bloeden, aflopen) toegepast. Je laat hierbij aan het begin van de vergisting, na een korte inweking, een deel van het sap van rode druiven aflopen om de rode wijn meer concentratie te geven; rosé is dan in feite een ‘bijproduct’. Het afgetapte sap is heel licht en behandel je verder als witte wijn. Deze methode geeft wijnen met meer body en is vaak (bleek)roze.
Kwaliteit
In Nederland waren vooral de goedkopere rosés te koop, maar er komt gelukkig steeds meer aandacht voor serieuze kwaliteitsrosés uit de Provence die ook prima in te zetten zijn bij de maaltijd. Wij hebben er in elk geval enkele mooie wijnhuizen bezocht (o.a. Château d’Esclans, Château de Saint-Martin, Château Saint-Maur, Domaines Bunan en Domaine Tempier) en geproefd dat de Provence echt top-rosés maakt. Domaines Ott was al bekend. Miraval (van Brat Pitt en Angelina Jolie) zorgt momenteel voor een hype. Maar er zijn veel meer verborgen schatten. Ga maar eens op ontdekkingsreis…!
Geniet ervan deze zomer!
Meer lezen? Bekijk de Magister Vini-scriptie van Jan Vegter op http://www.magistervini.nl/lmbinaries/mv_scriptie_jan_vegter-3_10_definitieve_versie.pdf.
Over Ingrid Larmoyeur
Wijndocent WIJNinstituut in Den Haag en Rotterdam, Register-Vinoloog, Register-Wijndocent. Binnenkort ook docent Gedistilleerd Vignet. Dol op gekke druifjes en wijnen met een eigen verhaal. Champagnegek, wijnblogger en op twitter te volgen via @vinissima en @bubbelblog.
Neem contact met ons op!
Onlangs vroegen we onze social media-volgers welke wijnvragen ze hebben. Wido vroeg ons: Wat is het verschil tussen natuurwijn en biologische wijn?
Picturing: lekker uit eten. Een ietwat pretentieus publiek (nep-Louis Vuitton, je kent dat wel). Een menukaart met klassiekers en enkele seizoensverrassingen. En een best aardige wijnkaart. Redelijke setting dus voor een doordeweekse avond.
Brons, zilver of goud… ? Gisteren gaf ik weer wijncursus en ik had een fles Corbières waarop een mooie zilveren wijnmedaille prijkte. Een cursist vroeg me wat de waarde van wijnmedailles is en of die wijnen echt altijd beter zijn.
Ik loop bij mijn Appie langs een bak met producten die (bijna) over de houdbaarheidsdatum zijn. Alles gaat met 35% korting weg, want: “Weggooien is zonde” kopt de aanbiedingenposter. Borrelnootjes, mayonaise, koekjes, vruchtensap, en … wat flessen wijn met stickers met dezelfde tekst.
Je kent dat vast wel: je zit in een restaurant tijdens je vakantie en wilt een passende wijn bij je gerecht bestellen. Je hebt inmiddels zelf wel wat wijnkennis, dus je bestudeert uitgebreid de wijnkaart. Uiteindelijk heb je voorzichtig een keuze gemaakt, maar je besluit met zoveel – (groten)deels onbekende - keuzes toch om advies van de ober te vragen. Wordt je daar wijzer van? Wel als het een goed samenspel van gast en sommelier is.
De dag dat ik deze column schrijf, heeft het Voedingscentrum net de nieuwe ‘Schijf van Vijf’ gepresenteerd. Wat moeten we ermee als wijnliefhebber?
De eerste schijf dateert uit 1953; er kwamen updates in 1961 (matig met suiker en vet), 1980 (de Maaltijdschijf, een Schijf van Vier zonder vak voor zuivel), 1991 (de Voedingswijzer, voldoende vocht!) en 2004 (eet gezond!; de Schijf van Vijf keerde terug, nu met een vijfde schijf voor vocht; en kaas verdwijnt uit het beeldmerk). De nieuwe ‘Schijf van Vijf’ van 2016 is gebaseerd op de Richtlijnen Goede Voeding van de Gezondheidsraad, die in november vorig jaar werden gepresenteerd. Belangrijkste advies: meer peulvruchten, nog meer groente en minder (rood) vlees. Yoghurt, eieren en koffie zijn weer terug. En de nieuwe schijf heeft ook een advies voor de wijn- c.q. alcoholliefhebber: alcohol wordt niet aangeraden, maar voor wie toch een glaasje lust: maximaal één glas per dag is het advies.
Het nieuwe wijnseizoen is weer begonnen. In tal van steden in Nederland zijn de wijndocenten van het Wijninstituut weer begonnen met hun wijncursussen. Een van de meest voorkomende redenen van cursisten om een wijncursus te doen is het beter kunnen selecteren van hun eigen wijnen. Wat vind ik lekker en niet? Waarom? Maar ook: welke wijn past bij mijn eten? Dat soort vragen. Laten we daarom eens kijken naar de manieren om een wijn uit te kiezen.
Heb jij dat nou ook? Je loopt in een herfstig bos...en je denkt aan merlot! Dat soort dingen overkomen mij regelmatig. Geuren en smaken die me aan het associëren zetten en die me vervolgens aan aroma's in wijnen doen denken. Wijncursisten vragen me wel eens: "Zit er echt banaan in die wijn?
Er bestaan nogal wat wijnmythes. Ik licht de komende tijd af en toe eentje. Vandaag: decanteren is hetzelfde als karaferen.
Er bestaan nogal wat wijnmythes. Ik zal de komende tijd af en toe eentje ontkrachten. Vandaag: rodewijn drink je op kamertemperatuur.
Georg Riedel is boos. Erg boos. En dat heeft hij via zijn advocaten laten weten ook. Waarom is de Oostenrijkse glaswerkmagnaat zo boos? De Amerikaan Ron Washam heeft in een column de spot gedreven met Riedel en zijn uitgebreide serie wijnglazen.
We kennen het allemaal. Je zit op een terrasje in de Provence of in Toscane en geniet van een glaasje streekwijn. Je komt de wijn tegen in de lokale super en gooit een paar flesjes van die heerlijke zomerwijn in de kofferbak. Daarna bezoek je een wijnboer onderweg en neemt een paar doosjes van zijn mooiste wijnen mee. Op vakantie lijkt alles te smaken.
