Wat is de waarde van wijnmedailles?

geschreven door Ingrid Larmoyeur op 04-10-2017

Brons, zilver of goud… ? Gisteren gaf ik weer wijncursus en ik had een fles Corbières waarop een mooie zilveren wijnmedaille prijkte. Een cursist vroeg me wat de waarde van wijnmedailles is en of die wijnen echt altijd beter zijn.

Er bestaan tal van wijnkeuringen in de wereld. Grote internationale zijn bijvoorbeeld het Concours Mondial de Bruxelles (sinds 1994), Concours Général Paris (door de Franse overheid, sinds 1860), de International Wine Challenge (London, sinds 1984) en de International Wine & Spirits Competition (London, sinds 1969). Er zijn ook minder bekende, zoals Vino Ljubljana (sinds 1955 in de hoofdstad van Slovenië) of de International Wine Competition van Tbilisi/Georgië. We hebben lokale keuringen, zoals de Wijnkeuring der Lage Landen (voor Nederwijnen en Belgische wijnen) of in specifieke Franse wijnregio’s. En er zijn wijnbladen die eigen keuringen organiseren (b.v. de Decanter World Wine Awards, het Proefschrijft Wijnconcours en het Perswijn Wijnconcours, de San Francisco Chronicle Wine Competition). Iemand grapte eens dat je het als wijnmaker wel heel slecht moet doen als je echt nergens een medaille hebt gewonnen.

Criticasters claimen dat organisatoren aan die grote internationale wijncompetities dik verdienen. Wijnmedailles uitdelen is gewoon handel. Deste meer medailles, deste meer handel. Ja, het inzenden van te beoordelen wijnen kost de wijnproducent geld. En ja, ook de stickers voor zijn wijnen die uiteindelijk een medaille krijgen kosten geld. En bij sommige van die events is bekend dat de organisatoren vooraf al bepalen HOEVEEL (niet WELKE!) wijnen er medailles gaan krijgen. Business dus. Ik geloof echt niet dat het bij alle keuringen zo gaat, maar het gebeurt wel. Niet drie wijnen op het podium, maar dertig procent (of soms veel meer).

Maar wat is dan de waarde van de oorkondes, awards en medailles? Voor wijnliefhebbers heeft zo’n medaille natuurlijk een aantrekkingskracht. Maar mag je als consument blind afgaan op zo’n medaille? Ja en nee.

Het is in elk geval niet zo dat wijnen elkaar letterlijk verslaan, zoals bij een sportcompetitie waar er maar één de beste kan zijn. Wijnen moeten een bepaald niveau hebben (lees: aantal punten, meestal op een telling tot 100) voor een bronzen, zilveren of gouden medaille. Natuurlijk tel je voor de diverse onderdelen (o.a. uiterlijk; geur: intensiteit en kwaliteit; smaak: kwaliteit, tipiciteit en afdronk; en algemeen oordeel) de punten op, maar het gaat ook een beetje om je algemene gevoel over een wijn. Wordt je er blij van? Brons. Wordt je heel blij? Zilver! En krijg je echt een wow-gevoel? Goud of bij sommige competities dubbel-goud!!!

Ik ben nu twee keer jurylid geweest bij het Concours Mondial de Bruxelles. Benieuwd hoe dat is? Bekijk hier mijn korte video over het concours. Hier kan niet gesjoemeld worden. In drie dagen keuren 350 juryleden uit bijna 50 landen zo’n 9.000 wijnen uit 50 wijnlanden. Dat gaat blind. En dat gaat per jury (1 juryvoorzitter en 4 à 5 juryleden uit verschillende landen). Het eindoordeel is een gemiddelde van de punten die de 5 of 6 juryleden geven; er wordt niet samen onderhandeld over de uitkomst. Vriendjespolitiek of teveel persoonlijke voorkeur wordt zo vanzelf geminimaliseerd. Ik heb een goed gevoel over de manier van punten toekennen. Juryleden zijn serieus en meestal kundig en oordelen naar hun beste vermogen. Wellicht dat het bij andere keuringen anders gaat, dat kan ik niet beoordelen. Verdient de organisatie eraan? Vast wel, in de meeste gevallen. Is dat erg? Mwah. Je hoeft er als wijnmaker niet aan mee te doen. Maar feit is wel dat veel wijnmakers de voordelen van zo’n medaille zien. De wijn valt meer op en dat stimuleert de verkoop.

Terug naar de Corbières van Château de Lastours met de zilveren medaille van het Concours Mondial. Niks mis mee. Kruidig. Rijp fruit en zachte tannines. Goed in balans. Prima voor zijn prijs van €6,95 (iets dat je als jurylid niet weet, je proeft blind series van Portugese tafelwijnen en Saint-Émilion grand cru door elkaar). Wat mij betreft z’n medaille zeker waard. Een deel van de cursisten was het met me eens, een deel twijfelde. Medailles zeggen dus ook niet alles. Per slot van rekening moet je altijd je eigen smaak en voorkeur volgen!